Ndak dapek aka lai. Sajak angin kancang disaratoi hujan, pondok sate Tukang Kipeh punyo si Badai, lah langang. Duo hari nan lampau, indak ado tajuo satenyo doh. Dua minggu sabalunyo, Badai lah mamasang spanduk di muko pondok satenyo, lah mambagi-bagi karate sahalai ka urang banyak bahaso hari tu ado inyo manyadioan sate kacang raso bainai.
Lah saminggu galeh baru tu, indak ado tando-tando ado nan
suko. Sakali mancubo, eh.. sakali tu sajo dibali urang nan samo. Katiko Badai
batanyo, ba-a rasonyo, lai puji nan dapek. Saminggu galeh ko, indak ado
bantuaknyo ka naiak doh.
“Ujan ka ujan se, sansai den. Kanai pokok galeh den..” Badai
mamete-mete sambia malatak-an kopi sakarek nan dipasan Karapai.
Kopi sakarek tu diidui Karapai. Matonyo tapiciang, angoknyo
diiruik dalam-dalam dari iduang, “agak balain baun kopi mah kawan?” tanyo
Karapai.
“Oi… indak tadangan dek waang? Ba-a kok balain baun kopi
ko?” hariak Karapai tarabo.
Nan diharik indak manjawek. Badai bantuaknyo basibanak sajo,
inyo taruih manyusun katupek satenyo. Diulang dek Karapai mamangia, indak juo
diacuah-an dek Badai. Dek sakik atinyo, Karapai tagak, tu mandakek ka Badai
sambia mambaok kopinyo.
Sampai di rusuak kida Badai, Karapai indak banyak mangecek,
tapi kopi tu ditunggangan, sasudah tu ditinggaan galeh di dakek katupek nan
sadang disusun dek Badai. Karapai langsuang pai maninggaan pondok sate tu.
“Oi… sawan aia waang? Dimano waang tasapo?” Badai batanyo
dek takajuik mancaliak ulah konco palangkinyo tu.
Karapai indak manjawek. Inyo taruih bajalan. Dek bantuak tu,
Badai taburansang, dipotongnyo langkah konconyo tu. “Iyo indak bataratik. Waang
tunggangan kopi nan den latak-an”
“Kan indak kopi perai doh mah, pitih kopi tu lah den
latakkan di ateh katupek. Tu kopi den, kok ka den pangaan kopi tu, tasarah
waden,” baleh Karapai, “kok indak bataratik, waang nan indak bataratik. Duo
kali waden batanyo, indak sakali juo waang jawek,”
Badai tadiam. Inyo tangango. Konconyo nan disalahan, eh..
inyo nan kanai salahan. Katiko anok tu, dicubonyo mangana-ngana. Iyo apo indak
inyo ditanyo dek Karapai sabalunyo. Lamo inyo mangana, katiko Karapai ka
mamulai bajalan, dielonyo tangan konconyo tu.
“Pren. Ko iyo ado waang batanyo tadi, iyo indak tadanga dek
waden. Sori pren…” Badai mauluan tangan suoknyo, tangan tu disambuik jo tangan
suok Karapai pulo.
Salasai basalam, Badai maelo tangan Karapai ka pondok
satenyo. Sasampai di pondok, digantinyo kopi sakaret tadi jadi sagaleh, tu
diimbuah pulo jo sapiriak sate, “waang manyogok waden?” tanyo Karapai.
“Tasarah waang lah. Kok dek sagaleh kopi jo sapiriang sate
ko dapek manyogok waang, tasarahlah. Lai murah harago waang mah…”
Karapai tahanok
“Sori pren. Waden iyo sabana indak tadanga waang batanyo
tadi tu doh. Kok tadanga, manga pulo indak ka waden jawek. Sori pren, waden dek
gana mah. Paniang mamikian iduk ko…”
“Oi.. iduik indak untuak dipikian doh, tapi dijalan-an. Kok
dipikian iduik ko, sabanta gim waang beko. Kok waang gim, sia pulo nan ka
mangaleh sate sakreatif ko lai? Indak ado doh kawan. Baa kok gana?”
“Iyo kapikian dek waden, kajadi apo lah anak cucu wak
bisuak. Kini se lah takuik waden mancaliak nagari ko. Antah raso dima awak
kini. Raso di nagari antah barantah…”
“Baa kok baitu kecek waang..?”
“Lah bamasalah se nagari ko bantuaknyo. Nan manggarejoh wali
nagari indak saketek doh. Nan malambuik pitih musajik ado juo. Nan malantak-an pitih
untuak urang bansaik jo anak yatim
sakambuik. Nan keceknyo peduli jo rakyaik indak saketek pulo samantaro
karajonyo antah apo-apo sajo. Kok nan ci-inan jo jabatan indak pulo saketek
doh, tapi kok lah dapek, lupo pulo apo karajonyo. Dek itu kok saha juo rasaki
awak di nagari ko mah…”
“Jadi, taragak pulo waang maniru urang-urang kalera tu?
Tirulah dek waang..” baleh Karapai.
“Kalera waang mah…” Badai taburansang. *
CATATAN:
Tulisan ini dimuat pada Harian Umum Rakyat Sumbar, pada rubrik TUKANG KIPEH edisi 07-03-2011
No comments:
Post a Comment