Oleh: Firdaus
Badai mamete-mete surang.
Garobak sate nan diosong-osong dek anak galehnyo ka tapi lapangan bola,
babaliak ka rumah indak bajua bali. Kecek anak galehnyo, indak ado nan manonton
bola di lapangan tapi batang aia tu sajak la-I doh.
Dek karano indak bajua bali, mako Badai ilang aka. Kok dijua
sate tu di pondok sate Tukang Kipeh, sio-sio sajo jadinyo, sabab nan salamo ko
ituangan sate nan tajua di pondok sate tu, alah jaleh. Jikok ditambah, mako takarannyo
indak sasuai lai doh.
Ketiko Badai mamete-mete surang, Karapai nan dari ladang,
tibo di pondok sate konco palangkinnyo tu. Di tangannyo ado sabik, tu sakaruang
rumpuik nan tadi disandangnyo, disandaan di paga pariang. Duduak di paleh-paleh
pondok sambia duduak di suduik tampek nan biaso.
Sakarek kopi dipasannyo, satangah sate dimintaknyo.
“Kan lai indak dicatat nan waang pasan ko doh?” tanyo Badai
sambia mahidang-an apo nan dipasan dek konconyo tu.
“Kok coitu kecek waang ka waden? Tasapo di ma waang?” tanyo
Karapai.
“Kok bautang lo waang patang hari ko, iyo indak dapek dek
waden doh…”
“Mukasuik waang?”
“Kok waang bautang, tauncang gadang waden”
“Baa tu?”
“Caliaklah dek waang ko-a, sagarobak sate den indak tajua
doh”
“Baa kok indak tajua?”
“Dek indak ado nan mambali-lah. Andia waang mah…”
“Mukasuik waden, kok indak bajua bali waang?”
Badai manjaleh-an. Salamo ko anak galehnyo manggaleh jo
garobak di dakek lapangan bola nan di tapi batang aia. Lah babarapo ari ko,
indak ado nan main di lapangan tu la-i. Kama urang-urang nan salamo ko di
sinan?
“Manuruik waden, mungkin sate waang indak lamak lai, lah
barubah raso mah..” baleh Karapai.
“Kok indak lamak, apo hubungannyo jo urang indak ado di tapi
lapangan tu? Nan biaso main bola indak ado juo doh,” jalehnya.
“Kok coitu, waang nan enggak mah…”
“Waden enggak kecek waang?”
“Makonyo, jan nan diawak se nan diparatian. Caliak pulo nan
lain,”
“Langsuang se-lah kawan, jan bantuak urang batakok-taki
juo,”
“Mukasuik waden, awak tu musti caliak suok kida muko
balakang tiok ari, jan nan diawak se nan dikarajoan. Iyo-lah indak mangarati
dek ka waang, lai coiko bantuan nagari ko kini, waang indak tau. Mungkin
anak-anak tu indak amuah main bola la-I, karano urang-urang nan ma-urus bola di
nagari ko lah basiarak sajo sapanjang ari. Nan surang indak tau diuntuang, kok dapek
inyo sajo taruih di sinan. Nan ciek lai indak saba untuk manyuruah kawan tu
baranjak,”
“Oooo… itu nan tajadi? Tu apo nan ka wak buek?”
“Wak ajak se urang-urang nan punyo klub bola tu mambubar-an
klubnyo, wak mintak pengurus provinsi mambubar-an diri pulo, tumbang urang nan
batahan tu mah. Indak ado nan ka dipimpinnyo la-i”
“Kok coitu, lai salasai masalahnyo tu?”
“Ma tau den, waden indak sato di sinan doh…”
CATATAN:
Tulisan ini dimuat di Harian Umum Rakyat Sumbar, pada rubrik TUKANG KIPEH edisi 27-03-2011
No comments:
Post a Comment