U j i a n

Oleh: Firdaus

Sajak sapakan ko, Badai ilia mudiak ndak karuan. Di pondok satenyo, lah sariak urang nan ka mambali sate nan basobok jo inyo. Pondok sate  tu dipicayoan ka Karapai. Mulonyo Karapai indak namuah karano inyo indak parnah manggaleh sate. Nan inyo tau, iyo ka ladang.

Bak kecek lagu; dek santiang aka rangik, maisok darah dalam dagiang, luko nan indak banampaan. Itu nan diakai Badai ka konco palangkinyo tu. Eh.. indak taraso, lah sapakan sajo Karapai manggantian Badai manggaleh sate. Nan Karapai indak tau, kama paja tu mailang salamo sapakan ko.

“Iyo panek kaki waden, angek-angek ikua waden, eh nan sakola alun juo salasai lai…” Badai mahampeh-an ikua di paleh-paleh pondok satenyo.

“Sakola? Sakola sia nan waang uruih?”

“Kamanakan waden, sapakan nan lapeh, kamanakan dek ujian tamaik es em a, nan hari ko ado lo surang lai ka salasai es em pe..”

“Manga waang pulo nan mauruih, kama apak mandenyo?”

“Apak mandenyo mintak tolong ka waden, karano inyo iduik jauah di subarang,”

“Oo.. nan anak si Jibun tu? Apo bana nan sarik dek paja-paja tu sahinggo waang jago bana?”

“Itu-lah, indak mangarati waden doh..”

“Kok indak mangarati, manga waang uruih?”

“Antahlah. Awak dulu sakola pulo, indak bantuak iko bana sariknyo doh…”

“Nan mambuek waden binguang, saungguak gaek galemeh-temeh ujian hari ko…”

“Mukasuik waang?”

“Lah jaleh urang ka ujian, indak saketek nan dipasak-an ka anak-anak tu doh. Nan indak bisa den tarimo, pakai doa basamo bagai..”

“Kan rancak tu mah…”

“Kok badoanyo, katuju dek waden. Tapi nan indak dapek den tarimo di utak waden, wakatu badoa tu, bantuaknyo diarah-an paja-paja tu maratok, tu maratok injai paja-paja tu sado alahnyo. Ado bagai nan pinsan. Apo karajo tu?” Badai manjantiak-jantiak an talunjuaknyo ka meja.

“Sudah tu..?” tanyo Karapai sambia malatak an aia sagaleh. Badai lansuang manonoh, tapi tibo-tibo bacaruik bungkang inyo ka Karapai.

“Kalera waang, aia angek waden ang angiah…” keceknyo sambia manyambuan aia angek tu ka arah Karapai.

“Manga pulo waden ang salahan, raso-rasoi lah dulu baru waang nonoh..”

Sudah tu, anok sabanta.

“Iyo, takana dek waden, jikok diituang-ituang, iyo jauah bana beda sangkek sari ko ari kini. Katana dek waden, katiko awak sakola dulu, ujian nan disabuik UN kini ko, dulu namonyo ebtanas mah. Sabalunnyo lai bana, kecek urang gaek den, namonyo ujian penghabisan, sudah tu baganti jo ujian negara, sudah tu lai ujian disarah an ka daerah surang-surang, baru sudah tu baganti jo ebtanas, sudah tu UAN, kini UN. Nan sakek paruik den, ado lo kok indak lulus, buliah pulo diulang baliak. Eh.. parangai paja-paja tu indak juo segeh tu. Bacakak di satiok kelok,”

“Kok itu nan waang sigi, lah tinggi kaji waang daripado waden mah. Indak sato waden doh. Barangkek lah waang, beko dituduah pulo pondek sate den ko sarang teroris dek urang,” baleh Badai tagak ma usia Karapai sambia mangipeh-ngipehan kipeh satenyo ka Karapai.

“Kok ka sinan pulo kecek waang?”

“Pokoknyo, barangkek kecek den, barangkeklah…!”*

CATATAN:
Tulisan ini dimuat di Harian Umum Rakyat Sumbar, pada rubrik TUKANG KIPEH, edisi 26-04-2011